2013-07-03

ඔබේ පාමුල පරව යන්නට....

                   ....රොහලේ සිට පැමින දෙසතියකට පසු..

                           වෙනදා ලග සිටි අම්මාද මා මගහරින බව දැනුනද එහි අසාදරනත්වයක් නොමැත
දුකෙහි අවසානය කවදා වෙයිදැයි නොදනිමි..එහෙත් දින ගනිමි.ඇස් වලින් රූර වැටීමට මෙතරම් කදුලු කොහෙන්දෝයි නොදනිමි..සිනා ස්තුට මැද ගෙවුනු දිවියෙහි කුමක් හෙඔ මගහැරී ඇත..
    මතකයන් අමතක කරන්නට තනන වාරයක් පාස යලි යලිත් මතකයේ ගිනි හද තුල ඇවිලේ ගිනි ගෙන දැවෙන හඩහ්වතෙන් පිට වෙන සිසිල් අලු මෙන් වූ සීතල කදුලු බිදු කොපුල් වලට හුරුය

මතකයේ ගිනි මැද නොදවී ශෙශ වන්නේ කදුලු මතකය පමනක් වීම අරුමයකි.
   විහග ආදරේ අරුත යැයි සිතුවී ඔබය..විශවාස කලෙත් ඔබවමය..හැර ගියෙත් ඔබ පමනකි..

කලෙක සිට පැවති හිසේ කැක්කුම දැඩිව දැනෙන්නට පටන් ගෙන ඇත..දුකෙහි කෙලවර සොයනට දුන් බෙහෙත් සියල්ල අහුරකට ගත් මා උගුර දෙකකට සියල්ල බීවෙමි..බෙහෙත් ගද ඔක්කාරය ඇති කරවන තරම්ය..
පුන්චි බ්ලෙඩ් තලයක් ගෙන අත පුරා ඉරි ඇන්දෙමි ..නුඹේ රුව ලේ බිදු වල මවන්නට තැනුවෙමි,විහග විහග විහග....කදුලල් මැදින් නුබේ නම කීවෙමි..ලේ බිදු පැන නැගී අතම රත් පැහැ ගැන්වෙද්දී කුමක්දෝ හේතුවකට සිනා සෙන්නට සිතේ කොක් හඩලා සිනා සෙන්නට සිතේ...
මා ටිකකින් යලු ඇත නොයන්නම යනු ඇත..නුඹේ පාමුල පරවයන්න අවසර නොමැතිව තනිකම පාලුව ලයට තුරුල් කර මියයන්න මා පවු කාරියක් වී ඇත..

 ''ආදරේ නාමයෙන් යලි අපි හමු නොවේවී''
                             
              

ම ඇස් පියා ගත්තෙමි..නමුත් දැනෙන ඔක්කාර ගතියට සැනෙකින් පිබිදුනෙමි..කමරයේ බිම පුරා ලේ මුසු වූ වමනෙන් සේදී යන්නට ඇත,,,වේදනව විස්තර කල නොහැකි තරම්ය මුලු ගතම වේදනාවෙන් මිරිකී යයි..හිටගෙන සිටීමට වාරු නැති කකුල් පැටලී බිම වැටුනි..සියල්ල ඉතා හිමින් ඈතට පාවෙනු දුටිමි..ලෝකයම හිතා ගත නොහැකි තරම් වේගයෙන් කැරකෙනු දැනේ...

       අම්මා,අප්පච්චී හා අයියා දොරට ගසන හඩ කොහේදෝ ඈතක සිට පැමිනෙන හඩක් සේ එසේ''අනේ අප්පච්චි''හිසේ සිට කකුල දක්වාම් අදී යන දැටි වේදනාවට ඇස් නිලන්කාර වේ..ජීඉතය ඉලා දෙවියන්ගෙන් යැදීමට සිතුවද ගත මෙන්ම සිතද ඇදහිය නොහැකි තරම් දුබල වී ඇති බව පසක් විය
ටකරම් වහලෙකට වැටෙන දිය බිදු මෙන් දැඩි හඩකින් හද ගැස්ම ඇසේ..ඉහලිය නොහැකි තරම් වේගයකින් ගැහෙන පපුවේ පීඩනය දාරා ගැනීමට දුබල වූ ගතට වාරු නැත...
අයියා හා අප්පච්චී දොරට  ගැසූ දැඩි පහරකින් අගුල බුරුල් වී දොර ඇරුනි...

කලබලයෙන් මා වෙත දුව ආ අම්මා අප්පච්චී හා අයියාගේ හඩ මට නොඇසේ..බොද වුන චාය වන් ලෙස හිමි හිමින් දිවෙන සිහින දාමයක්දැයි සිතුනි.තප්පරයක් කල්පයක් මෙනි,,,

        ජීවිතය ඉල්ලා කෙ ගැසීමට සිතුනි..
අප්පච්චීගේ දෑත් මතින් නැගී සිටීමට අයියාද සහය වුනු නමුදු..යලි බිම වැටුනේ අම්මගේ කෑ ගසීමත් එක්කමය..යලි අයියා මාව ඔසවා ගත් නමුත් ඔහුගේ දැඩි බාහු අතරින් කඩා වැටුනු හිස වරු දීගත නොහැකිය...සෙමින් ලොවම මා දමා යන ලෙසකි..,

        සතියකට වැඩි කලක් රෝහල් ඇදක් මතට වී විදෙව්වෙමි.,කුසගිනි දැනුනද කුඩා ආහාරයක් වුවද ගැනීමට අසීරු විය..හිස කෙලින් කරන වාරයක් පාස දැනෙන ඔක්කාර ගතිය මහත් වදයකි.....
විටෙක සේලයින් බින්දු වැටෙන ර්ටාව සෙව්වෙමි..පැය ගනන් අරමුනක් සොයා බලා සිටියෙමි
ඈස් වසා නුබේ රුව සැගව ගිය තැන් පිරික්සුවෙමි...සුසුම් සමග පපුව ගැබුරට විහිදුන බෙහෙත් ගද ජීවිතයෙහි උරුමයක්දැයි සිතේ

                                               
        ........ඒ ලග ගෙතුම එන තෙක් විරාමයකි........

2 comments:

  1. අනේ මන්දා ආපු නිසා කියෙව්වා. මේ මගේ රුචිකත්වය නොවේ.
    Samakaya Wate නලින්

    ReplyDelete
  2. පිස්සු කෙල්ල කෝ අර? මම කැමතියි අර පරණ පිස්සු කෙල්ලට

    ReplyDelete